Irene de la Torre
La isla rural
La isla rural is een project van Irene de la Torre over het afscheid van het landelijke leven op Mallorca. Het is een eerbetoon aan alle mensen die het land bewerkten voor de massale komst van het toerisme. Dit is een ander Mallorca dat niemand kent, of dat iedereen is vergeten. De foto’s zijn uit de jaren 1950, 1960 en 1970 genomen in het binnenland van het eiland. Ze geven weer hoe het werk en leven op het platteland was: onzeker maar eenvoudig.
Het is een publicatie die met veel zorg is gemaakt en gedrukt in een buurtkopieerwinkel, doe-het-zelf stijl, zonder enige vorm van tussenpersoon of distributie, dus ik verkoop en distribueer ze zelf met liefde. Als je er één wilt hebben, stuur me dan een e-mail en ik stuur je graag een exemplaar.
Het is verkrijgbaar in het Engels, Catalaans, Duits en Spaans.
Geïnteresseerd?
Meer informatie
Title: La isla rural
Original language: Spanish
Talen: Spaans, Catalaans, Duits en Engels
Auteur: Irene de la Torre
Vertalers: Lauren Moya Ford (Engels), Birgit van de Sand (Duits) en Irene de la Torre, Antonia Perelló en Aina Climent (Catalaans)
Design: Isabel Cambiella.
Literair genre: historische herinnering en fotoboek
Foto’s: familie álbum van Antonia Perelló
Publicatiedatum: 2018
Fragment
Safareig. Estanque del huerto, era el huerto de una amiga mía, no vamos a poner fantasías porque podría decir que era el huerto de casa de la abuela, pero no teníamos un estanque así. El estanque del huerto de una amiga mía que me estaba fotografiando, por eso no sale, y en verano lo hacíamos servir para nuestros chapuzones. Era todo muy rústico, hasta el flotador era el interior de un neumático, no era un flotador de colores. Todo muy rústico. Mi padre, el abuelo, nos supervisaba, nos cuidaba, nos vigilaba.
Era un agua verde estanque pero a la vez cuidada y tratada, porque era muy grande y a diario la reponían, ponían de nueva, la usaban de nuevo para regar. Regaban todos los días y ponían de limpia y era el sistema. Nada de cloro, cada día vaciaban para regar y luego ponían de limpia. Era precioso, lo que se llevaba en el pueblo, estilo pueblo rústico de los años setenta. Las casas de campo importantes tenían uno. Los que tenían huerto siempre tenían un estanque porque necesitaban regar en verano. El objetivo era regar, no bañarse, pero luego lo utilizaban los chicos del pueblo para bañarse. Ahora las hacen rústicas porque quieren aparentar esto. Nadie puede regar con cloro, se morirían las plantas. Esto era una amiga del pueblo al otro lado de la casa.
La sofisticación barata.